Είχαμε πανσέληνο χθες, αλλά δυστυχώς αυτή η νύχτα δεν προβλεπόταν ρομαντική γιά όλους...Από νωρίς το πρωί χθες, όλοι περίμεναν με αγωνία (τρώγοντας τα νύχια τους) να δουν τί θα γίνει επιτέλους με την απόσυρση και με τα τέλη κυκλοφορίας.
Ομως η ανακοίνωση των συναρμόδιων Υπουργείων αργούσε. Αργούσε πολύ...
Το χτύπημα ήρθε τελικά νωρίς το απόγευμα, σκληρό και απάνθρωπο: "Κύριοι, απόσυρση τέλος".
Η αγορά αυτοκινήτου το δέχθηκε στωϊκά (το χτύπημα), όπως και όλα τα προηγούμενα άλλωστε, και οι παράγοντες του κλάδου το αντιμετώπισαν ψύχραιμα.Τα μπουκάλια με τα ουίσκια βγήκαν από τα συρτάρια και από τα ντουλάπια, γιατί ως γνωστόν, οι πίκρες και τα ντέρτια πνίγονται καλύτερα στο ουίσκυ, παρά στον καφέ.
Οι πωλητές (που έτσι κι αλλιώς κάθονταν) πετάχτηκαν μέχρι την κάβα παραδίπλα να φέρουν αμυγδαλάκια (τέτοιες πίκρες ξεροσφύρι, δεν γίνεται) και άλλο ένα μπουκάλι, γιατί η νύχτα θα ήταν μεγάλη...Και ήταν μιά νύχτα με Πανσέληνο...
Η νύχτα άπλωνε το βαρύ κι ασήκωτο πέπλο της.
Η στάθμη στα μπουκάλια με το ουίσκυ κατέβαινε αμείλικτα (ευτυχώς υπήρχαν και δεύτερα μπουκάλια).
Τα δάκρυα έσταζαν στα καπώ των απούλητων αυτοκινήτων, φτιάχνοντας λασπερά ρυάκια πάνω στην σκόνη μηνών.
Ο απόηχος των λυγμών έφθανε πλέον μέχρι τα συναρμόδια Υπουργεία, χωρίς όμως να καταφέρνει να ραγίσει την καρδιά των συναρμόδιων Υπουργών.
Και γινόταν όλο και πιό ηχηρός (ο απόηχος) όσο προχωρούσε η νύχτα.
Και η νύχτα ήταν μεγάλη...
Ηταν μιά νύχτα με Πανσέληνο...
