Από τα τέλη Ιουνίου είχε αρχίσει να υπάρχει μιά κάποια ανησυχία στην αγορά, και προς τα μέσα Ιουλίου η αγωνία είχε κορυφωθεί. Ο Αύγουστος πλησίαζε αργά και απειλητικά, και ούτε κουβέντα γιά το τί θα γίνει με τα μειωμένα τέλη ταξινόμησης που πλησίαζαν στην λήξη τους.Κάποια στιγμή, στις 17 Ιουλίου, ο ΣΕΕΑΕ (Σύνδεσμος Εμπόρων) έστειλε ένα υπόμνημα στο Υπουργείο Οικονομικών, το βαθύτερο νόημα του οποίου ήταν:
- Τί θα γίνει Υπουργέ μου με την περίπτωσή μας...; Κάντε κάτι, γιατί έτσι όπως πήγε η δουλειά μέχρι τώρα με τα μειωμένα τέλη ταξινόμησης, μετά τον Αύγουστο, πάει, καταστραφήκαμε!
Στο υπόμνημα ο ΣΕΕΑΕ έκανε προτάσεις γιά την περιβόητη απόσυρση, αλλά και την επίσης περιβόητη πετρελαιοκίνηση, με τεκμηριωμένα επιχειρήματα, όπως συνήθως.
Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά, έχει μαλλιάσει η γλώσσα τους να λένε τα ίδια και τα ίδια, φωνή βοώντος εν τη ερήμω, απορώ πώς δεν βαρέθηκαν...
Τελικά όμως, η προσπάθεια δεν πήγε χαμένη. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!
Ο κ.ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε την απόσυρση, και γέλασε το χειλάκι του κάθε πικραμένου. Βέβαια, δεν νομίζω ότι είχαν καμμιά στενοχώρια τα συναρμόδια Υπουργεία γιά το άν θα πάθει καταστροφή ο κλάδος, αν θα κλείσουν επιχειρήσεις κλπ, κλπ... Αλλού είναι το θέμα, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Με την απόσυρση εντάξει λοιπόν, αλλά με την πετρελαιοκίνηση τίποτα.Πάει, το ξέκοψε ο Υπουργός.
Δυστυχώς, όσα τεχνικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα και να παραθέσει κανείς σχετικά με τις εκπομπές ρύπων των σύγχρονων diesel, πάνε στον βρόντο...
Επειδή δεν είναι εύκολο να υπάρξει τεχνικά τεκμηριωμένος αντίλογος, ίσως η αιτία αυτής της κάθετης άρνησης να έπρεπε να αναζητηθεί σε κάποια εμμονή, η οποία πιθανόν να οφείλεται σε συνειρμικές διαδικασίες εποχής.
Ισως, η λέξη "Diesel" να φέρνει στον νού του Υπουργού την εφιαλτική εικόνα λεωφορείου ΚΤΕΛ ή φορτηγού δεκαετίας `60 το οποίο γκαζώνει στην κεντρική πλατεία των Φαρσάλων ξερνώντας σύννεφα αιωρούμενων σωματιδίων (καπνού) από την εξάτμιση, τα οποία (τα μαυριδερά αηδιαστικά σωματίδια) επικάθηνται επί των αραδιασμένων γύρω από την πλατεία χαλβάδων Φαρσάλων, επηρρεάζοντας καταστροφικά την γεύση, το άρωμα και το χρώμα τους (των χαλβάδων).Δεν είναι λοιπόν καθόλου αφύσικο, η τραυματική εμπειρία ενός χαλβά Φαρσάλων με γεύση diesel αντί καβουρντισμένου αμυγδάλου, να έχει δημιουργήσει μία εμμονή, η οποία οδήγησε στην κάθετα αρνητική στάση απέναντι στην σύγχρονη τεχνολογία, καταλήγοντας στην πορεία (η εμμονή) μέσα από μία αλληλουχία κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών, να μας στερεί την δυνατότητα να κυκλοφορούμε με σύγχρονα οικονομικά αυτοκίνητα.
Τέλος πάντων, τί να κάνουμε τώρα, και ο Υπουργός άνθρωπος είναι, ας λέμε πάλι καλά που έγινε και η απόσυρση και θα αδειάσουν οι δρόμοι από πολλά χρέπια...
